Oferujemy:

• naukę jazdy konnej na oświetlonym placu lub jednej z naszych krytych hal oraz w terenie
• elastyczne i dostosowane do Twoich potrzeb godziny jazd, obsługi koni, etc.
• po zakończeniu zajęć do Twojej dyspozycji łazienka z prysznicem
• możliwość pozostawienia własnego sprzętu w siodlarni
• zajęcia dla początkujących, średniozaawansowanych i zaawansowanych jeźdźców z wykwalifikowanym instruktorami jazdy konnej
• fachowe doradztwo i pomoc w zakresie jazdy, obsługi konia, żywienia czy problemów z wierzchowcem
• możliwość podsumowania zdobytych umiejętności pozyskaniem odznaki jeździeckiej
• możliwość startów w zawodach skokowych i ujeżdżeniowych oraz rajdach.

Hipoterapia jest formą rehabilitacji, w której jako współterapeuta wykorzystywany jest koń. Koń bowiem może być dla człowieka nie tylko źródłem siły, rozrywki, wzruszeń ale i zdrowia.

Dobrze prowadzona hipoterapia działa na pacjenta jednocześnie na poziomie ruchowym, psychicznym, sensorycznym i społecznym. Celem terapii z koniem i terapii jazdą konną jest przywrócenie osobom niepełnosprawnym lub z pewnymi dysfunkcjami sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym dla nich do osiągnięcia zakresie.

ODDZIAŁYWANIE HIPOTERAPII:

Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu miednicy podczas chodu

Działanie to często nazywane jest „nauką chodzenia bez chodzenia”. Wraz z wyprostem kręgosłupa, poprzez wyrównanie jego naturalnych krzywizn, wzdłuż kręgosłupa przebiegają impulsy ruchowe pochodzące z grzbietu końskiego. Ruchy konia przenoszą na środkowe partie ciała osoby na nim siedzącej (tj. miednica, stawy biodrowe i część lędźwiowa kręgosłupa) wzorce typowe dla chodu człowieka w postawie wyprostowanej.

Normalizacja napięcia mięśniowego

Wiele osób korzystających z hipoterapii cechuje zbyt silne lub obniżone napięcie mięśni ciała. Prawidłowe ułożenie na koniu i rytmicznie kołyszące ruchy konia sprawiają, że dochodzi do znormalizowania tego napięcia.

Doskonalenie równowagi i koordynacji, a także orientacji w przestrzeni, schematu własnego ciała i poczucia rytmu

Trudno wyobrazić sobie by wykorzystanie jakiegokolwiek sprzętu rehabilitacyjnego tak dobrze stymulowało poczucie równowagi i koordynacji jak jazda na końskim grzbiecie. Gdy człowiek jedzie na koniu jego ciało poddawane jest ruchowi aż w trzech wymiarach (z góry na dół, na boki oraz do przodu i do tyłu). Dzięki stymulacji układu hormonalnego i wegetatywnego, jazda konna poprawia krążenie, oddychanie, pracę jelit a nawet pracę układu odpornościowego

Stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego

Temperatura ciała konia jest o ok. 1oC wyższa od temperatury ciała człowieka. Jazda na koniu na oklep daje efekt rozgrzewającego masażu nóg i miednicy. Dotyk końskiej sierści, łaskotanie grzywy, rozmaitość kształtów, odgłos kroków, przyjazne parskanie i mile kojarzony zapach stymulują zmysły dotyku, słuchu, wzroku i węchu. Towarzyszy temu ciągłe wytrącanie z równowagi i konieczność jej natychmiastowego odnajdywania, jeżeli nie chcemy zbyt prędko rozstać się z tym bogactwem wrażeń.

Zwiększenie poczucia własnej wartości.

Koń oddaje do dyspozycji osoby niepełnosprawnej swoje cztery zdrowe nogi stwarzając tym samym nieograniczone możliwości lokomocyjne. Takie przeszkody jak odległość, nierówność terenu, piasek czy woda przestają istnieć. Jest to przeżycie piękne i niezapomniane. Każdy kto siedział kiedyś na koniu wie, że świat z końskiego grzbietu wygląda przecież zupełnie inaczej. Koń daje ludziom o różnym stopniu niepełnosprawności możliwość uprawiania sportu. Oznacza to dla nich również możliwość funkcjonowania w normalnej społeczności i przezwyciężania ograniczeń własnego ciała a czasami i umysłu.

Zmniejszanie zaburzeń emocjonalnych.

Kontakt z koniem przyczynie się do pozytywnych zmian w zachowaniu, mających charakter indywidualistyczny, psychologiczny, psychoterapeutyczny, społeczny. Dzięki tak bliskiemu kontaktowi pacjenta z koniem, angażowany jest cały człowiek jako istota cielesna, duchowa, umysłowa i społeczna. Koń wyzwala emocje. Od strachu po miłość. Uczy wrażliwości i opiekuńczości ale także stanowczości i umiejętności podejmowania szybkich decyzji.

Rozwijanie pozytywnych kontaktów społecznych.

Dzieci niepełnosprawne bardzo często oprócz cierpienia spowodowanego chorobą doświadczają dodatkowo bólu, który związany jest z poczuciem społecznego odrzucenia. Rytmiczne pobudzające ruchy towarzyszące jeździe konnej wzmagają wydzielanie hormonów (szczególnie adrenaliny), stymulujących układ wegetatywny. Następuje wyraźny wzrost aktywności ruchowej, koncentracji uwagi i dobrego samopoczucia. Radość z poskromienia tak wielkiego zwierza jak koń wywołuje w małych pacjentach chęć podzielenia się tą radością z całym światem. Koń żywy i reagujący na otoczenie wymaga od osoby niepełnosprawnej aktywności, nie pozwala jej na pozostanie biernym, jak to bywa w niektórych innych formach terapii. Osoby niepełnosprawne, szczególnie dzieci poddawane żmudnemu i systematycznemu usprawnianiu często ulegają zniechęceniu i nie chcą współpracować z terapeutą. Problemu tego nie obserwujemy podczas zajęć z hipoterapii. Tutaj zaangażowanie pacjenta w terapię jest olbrzymie i nieprzemijające. Trud usprawniania staje się prawie niezauważalny, a sama terapia przez swoją atrakcyjność jest jednocześnie nagrodą. Te pozytywne emocje udaje się niekiedy przenieść na zajęcia odbywające się przed lub po hipoterapii. Obcowanie z koniem i jego otoczeniem nie tylko wzbogaca wiedzę pacjenta o świecie, ale uczy go również samodzielności, odpowiedzialności i współpracy z innymi.

Formy hipoterapii

terapeutyczna jazda konna - pacjent bez wykonywania jakichkolwiek ćwiczeń poddawany jest ruchom konia w różnych pozycjach (np. w siadzie przodem, tyłem, w leżeniu)
fizjoterapia konna - poza terapeutyczną jazdą konną pacjent wykonuje pod okiem fizjoterapeuty ćwiczenia w różnych pozycjach
model neurofizjologiczny - najważniejsza jest prawidłowa pozycja siedząca i prawidłowy ruch, ich jakość,
model funkcjonalny - najważniejsza jest funkcja, na drugim planie przestrzeganie pozycji i ruch
terapia kontaktem z koniem - której istotą jest emocjonalny kontakt pacjenta z koniem, sytuacja terapeutyczna, a nie sama jazda (pacjent może w ogóle nie siedzieć na koniu)
prowadzona na koniu - stosujemy ją u dzieci potrafiących samodzielnie siedzieć, ale mających problemy psychiczno-emocjonalne (dzieci autystyczne, upośledzone umysłowo, nadpobudliwe, z zaburzeniami zachowania, z zaburzeniami psychicznymi),
prowadzona przy koniu - stosowana u dzieci nie potrafiących samodzielnie siedzieć, u dzieci ze wszystkimi przeciwwskazaniami oprócz nietolerancji konia przez dziecko i uczulenia na konia

Ponadto wyróżnia się:

jazdę konną rekreacyjną i sportową osób niepełnosprawnych - nie stanowi części hipoterapii, ale jest z nią ściśle związana i ma aspekt terapeutyczny. Umożliwia aktywność sportową osobom niepełnosprawnym, wyrabia u nich nawyk i potrzebę aktywnego spędzania wolnego czasu w kontakcie ze zwierzęciem i przyrodą
woltyżerkę pedagogiczno-terapeutyczną - zalecaną w przypadkach zaburzeń integracji sensorycznej

Dla kogo hipoterapia?

dla osób z problemami neurologicznymi:
mózgowe porażenie dziecięce (mpd)
po przebytej chorobie Heinego - Medina,
po przepuklinie oponowo – rdzeniowej (wodogłowie)
choroba Parkinsona,
choroby mięśni
neuropatie
dla osób z problemami ortopedycznymi:
wrodzone ubytki kończyn lub amputacje,
skoliozy,
koślawość bioder i kolan,
kręcz karku
dla osób z problemami natury psychicznej i społecznej:
autyzm,
zespół Downa,
upośledzenie umysłowe,
nerwice,
osoby niewidome
osoby głuchonieme
nadpobudliwość psychoruchowa (ADHD)
zaburzenia zachowania,
trudności szkolne wynikające z zaburzeń integracji zmysłów i typu dyslektycznego.
DOROŚLI
Stwardnienie rozsiane
Stany po udarze
Stany po urazach czaszkowo – mózgowych
Zaburzenia psychiczne i emocjonalne
Uzależnienia
Patologie społeczne
Otyłość

PRZECIWWSKAZANIA DO HIPOTERAPII:

Uczulenie na sierść, pot lub zapach konia
Nie wygojone rany
Nietolerancja formy leczenia przez pacjenta, np. niepohamowany lęk
Schorzenia okulistyczne - wymagana konsultacja
Pogorszenie stanu w zespołach neurologicznych, stanach po urazach czaszkowo-
mózgowych, ADHD, chorobach mięśni
Brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym
Podwyższona temperatura
Ostre choroby infekcyjne
Padaczka
Upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim
Zaburzenia mineralizacji kości (osteoporoza)
Utrwalone deformacje i zniekształcenia, przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno-stanowego, np. zwichnięcia w stawach biodrowych.

Przy padaczce, osteoporozie i schorzeniach okulistycznych możliwe jest uczestniczenie w zajęciach z hipoterapii jedynie po konsultacji z lekarzem specjalistą.

Hipoterapia, rekreacja jazdą konną i jazda konna, jako sport dla osób niepełnosprawnych może być wykonywana tylko za zgodą lekarza, który zaświadcza o braku przeciwwskazań do tego rodzaju terapii lub aktywności ruchowej osoby niepełnosprawnej.

Zajęcia z osobami niepełnosprawnymi na koniu powinni prowadzić odpowiednio do tego przygotowani specjaliści z zakresu rehabilitacji i instruktorzy hipoterapii.

tekst: Małgorzata Szczygieł
PZDR Ropczyce

Rodzice decydując się na uczestniczenie swoich dzieci w jeździectwie powinni zdawać sobie sprawę jak ważne jest bezpieczeństwo. Dzieci wymagają odrębnych technik pedagogiczno-szkoleniowych opartych na nauce wzrokowej, zabawie, rywalizacje w grupie ale opartej na właściwym naturalnym podejściu do zwierząt z jakimi będą miały do czynienia. Dlatego program poziomu L0 obejmuje prezentację teorii jeździectwa naturalnego wraz z projekcjami multimedialnymi (filmy animowane) dostosowaną do zrozumienia przez dzieci. Praktyka, przepleciona grami i zabawami z ziemi i siodła, podnosi zaufanie szkolonego konia do młodego jeźdźca.

Kurs L0 trwa 3 dni po 6 godzin z 1,5 godzinną przerwą. Zajęcia odbywają się od piątku godz 10-18 do niedzieli godz 9-17.

Program L0 jest przeznaczony dla dzieci w wieku 7-14 lat. Pozostałe poziomy Relations L1, L2, L3 - Zaufanie, Szacunek, Dominacja oraz L4 Liberty - Wolność i L5 Harmonia pozwalają młodym jeźdźcom szkolić się już w programie dla dorosłych.

Program ma na celu zbudowanie prawidłowych relacji między małymi jeźdźcami a końmi, opartych o naturalne zachowania stadne koni, podnoszących z jednej strony bezpieczeństwo a z drugiej budujących przyjaźń i partnerstwo między młodym człowiekiem a zwierzęciem z uwzględnieniem zrozumienia potrzeb i zachowań drugiego partnera. Gry i zabawy pozwalają dzieciom znaleźć atrakcyjną dla nich formę jeździectwa zanim zdecydują się o swoim udziale w sporcie w przyszłości.

Program oparty jest o najnowsze osiągnięcia dotyczące behawioryzmu oraz treningu naturalnego łącząc nurty kilku największych szkół jeździectwa naturalnego z uwzględnieniem realiów jeździectwa polskiego.

Obejmuje zagadnienia z zakresy podstawowej anatomii, psychologii koni i behawioryzmu, nauki czytania koni, systemu komunikacji i języka koni. Ćwiczenia z ziemi na linie i trening w siodle skupione są na uzyskaniu konia skorego do miękkiego ustępowania pomocom i chętnego do udziału w proponowanych zabawach, pokonywania przeszkód a także wykonywania elementów pokazowych.

Uczestnictwo w kursie tylko po uprzednim zarezerwowaniu miejsc.

Uczestnicy proszeni są o wpłacenie opłaty za kurs na konto klubu, uczestnicy z koniem wnoszą opłatę po potwierdzeniu rezerwacji. Konie spoza klubu muszą spełniać wymogi zdrowotne i weterynaryjne jak podczas oficjalnych zawodów PZJ.

Koszt uczestnictwa:
- uczestnik z koniem zł /kurs (w tym cena boksu)
- uczestnik z koniem klubowym (członek UKJ OSTOJA) zł/kurs
- słuchacz zł /kurs
- słuchacz (UKJ OSTOJA) 390 zł /kurs.
- lunch 3x zł

W UKJ OSTOJA doskonale rozumiemy te zależności przywiązując ogromną wagę do właściwej harmonii wszystkich czynników wpływających na rozwój umiejętności jeźdźca.


Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z kosztów i obowiązków związanych z utrzymaniem własnego konia. Często decyzje o zakupie podejmowane są pod wpływem emocji, które zwłaszcza w przypadku kupna konia dla dziecka odgrywają szczególną rolę.


Całkowity koszt posiadania konia to nie tylko koszt jego utrzymania (a więc pensjonat, zapewnienie obsługi, sprzęt, dodatki paszowe, ubezpieczenia, utrata wartości konia, kowal, usługi weterynaryjne) ale również koszt treningów. Ponad 2/3 kwoty wydatkowanej w związku z utrzymaniem własnego konia to koszty stałe, niezależne od ilości jazd.


Przedstawiliśmy widoczne koszty związane z posiadaniem własnego konia. Jednakże nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że istnieją również ogromne koszty ukryte:

• Czas poświęcony na zakup i sprzedaż konia idzie w dziesiątki godzin oraz setki a nawet tysiące przejechanych kilometrów;

• Koń przed zakupem powinien być dokładnie zbadany – a koszt kompletnego badania to wydatek rzędu 2000 PLN, a czasem trzeba przebadać kilka koni, na ogół koszt badania spoczywa na kupującym;
• Czas poświęcony na kontakt z lekarzem weterynarii, kowalem, klubem, obsługa stajenną;
• W przypadku, gdy dziecko startuje w zawodach mnóstwo formalności przed startem – rejestracja konia i zawodnika, rezerwacje, transport koni, przygotowanie dokumentacji;
• Ogromne ryzyko kontuzji czy choroby – końskie zdrowie to mit a koń, zwłaszcza w rękach nieprofesjonalisty może bardzo szybko nabawić się kontuzji co może oznaczać wielomiesięczne wycofanie z treningów przy konieczności ponoszenia kosztów;
• W przypadku dzieci, konieczność zmiany konia raz na 2-3 lata z uwagi na rozwój fizyczny i umiejętności

Według naszych szacunków miesięczne koszty ukryte związane z utrzymaniem konia są znacznie wyższe niż koszty bezpośredniego utrzymania, co powoduje faktyczne podwojenie ceny za trening na własnym koniu.




Nasze doświadczenia pokazują, że zwłaszcza w przypadku dzieci i młodzieży, dobrą alternatywą dla własnego konia jest koń klubowy.